Hej kochani. Jak się macie? Mam nadzieję, że dobrze. Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją najnowszej książki jednej z moich ulubionych autorek, którą odkryłam podczas lektury książki "Jedyny walc". Dzisiaj zrecenzuję dla Was jej spin off, czyli "Jedyny walc" Małgorzaty Garkowskiej. 

"Jedyne marzenie" to romans historyczny, który przenosi nas do czasów edwardianskich z początku XX wieku. Tatiana Wasiliewna Makarowa, córka carskiego urzędnika, prowadzi spokojne życie w rodzinnym majątku pod Kownem. Od dzieciństwa jako najmłodsze dziecko i jedyna córka, wychowuje się w otoczeniu trójki braci, łamie konwenanse i nie zachowuje się jak panienka z dobrego domu. Czas spędza z dziećmi zarządcy fowarku i z synem kowala z pobliskiej wsi, którym obdarza pierwszym, młodzieńczym uczuciem. 

Czas jednak weryfikuje ich przyjaźń, kiedy na wierzch wypływają różnice klasowe i społeczne oczekiwania, przeciwko którym dziewczyna się buntuje. Niespodziewanie spotyka na swojej drodze przystojnego kadeta carskiej armi Pawła Orłowskiego, który głęboko wyrywa się w jej pamięci i sercu. Niestety ten zakochany w innej kobiecie, nie odwzajemnia uczucia Tanji. Młoda kobieta z czasem poddawana jest kolejnym życiowym próbom. Prowadzi życie towarzyskie, próbuje spełniać marzenia oraz musi się mierzyć ze stratą bliskich, niepokojami społecznymi i widmem niejednej wojny.

Czy Tatianie uda się zbudować swoje szczęście w czasach, kiedy kobiety miały jasno określoną rolę? Czy spotka na swojej drodze prawdziwą miłość? 

W powieści spotkamy rzeszę ciekawych, dobrze wykreowanych postaci. Jedne będą wzbudzać w nas sympatię, innych łatwo można nienawidzić. Pomimo tego, iż główna bohaterka bywała dla mnie irytująca, byłam zaintrygowana, czy spotka ją szczęśliwe zakończenie. To silna kobieta w czasach, kiedy kobiety dopiero odkrywały swoją siłę. Dużo bardziej trudną moralnie w ocenie jest dla mnie postać Pawła Orłowskiego. Jego postępowanie nie zawsze było dla mnie jasne, nie pochwałam jego wyborów oraz pogoni za niespełnioną miłością do Eweliny Sorokiny. Postacią zaś, która zyskała moją dozgonną miłość jest Misza Makarow. Mam nadzieję, że doczeka się swojej własnej historii. Występują tam bohaterowie o czarnych sercach, ale też w odcieniach szarości. 

 

"Jedyne marzenia" to barwna historia o młodej kobiecie, którą lata nauczyły z pokorą podchodzić do tego, co daje nam los. Kobiecie, która uczy się czym jest prawdziwa wolność i miłość, która ciągle wierzy, że spełni się jej to jedno, jedyne marzenie...

"Jedyny walc" i "Jedyne marzenie" to powieści, które obie szczerze polecamy każdemu wielbicielowi romansów z historią w tle.

Dziękujemy serdecznie Wydawnictwo FLOW za możliwość poznania tej pięknej historii.

Recenzja: E.

HELENA LEBLANC "Zły"

Wydawnictwo: Studio Litera Inventa
Ilość stron: 272

"Zły" od Heleny Leblanc przedstawia historię Domenico Buscetty, szefa kalabryjskiej mafii, Ndrànghety, który po tym jak dopuścił się zdrady Rodziny, musi uciekać. Powieść rozpoczyna się w momencie, w którym tytułowy bohater ukrywa się w lesie przed tymi, którzy jeszcze niedawno drżeli na sam dźwięk jego imienia. Bowiem Il Male, Zły, trzymał w szachu całą Kalabrię i uwierzcie, zasłużył na to miano. Zła sława, jaka ciągnie się za Dominikiem skomplikuje też sprawy z pewną kobietą, ale o tym później.

Autorka już od pierwszych stron zaskakuje tym, iż akcja powieści jest tak naprawdę opowieścią Domenico, który zdradza nam szczegóły ze swojego życia i losy swojej nietypowej rodziny, szczególnie ojca. Jest swoistą spowiedzią capo jednego z najpotężniejszych rodów powiązanych z przestępczym półświatkiem we Włoszech. W swojej narracji cofa się w przeszłość, by opowiedzieć o wszystkim, co doprowadziło go do miejsca, w którym się znalazł i w zasadzie do upadku. Dowiadujemy się z niej jak to się stało, iż Dominik Kasztelan, zwykły nastolatek z osiedla, wychowywany przez matkę i babcię w otoczeniu miłości, nagle jest zmuszony stanąć na czele potężnej organizacji.

Ciekawym zabiegiem jest to, iż nie dostajemy tylko perspektywę Domenico vel Dominika, ale autorka w barwny, emocjonalny sposób opisuje też losy ojca Domenico, Luciano, którego tragiczna historia miłosna niczym z dramatu Szekspira, chwyta nas mocno za serce. Wspomniany Luciano, wbrew tradycji nie chce mieć tak naprawdę nic wspólnego ze światem przestępczym, rezygnuje z należnej mu pozycji i tytułu, wybierając ukochaną z odległej Polski, ale świat przestępczy prędzej czy później się o niego upomina, co wywołuje w czytelniku silne emocje. Autorka na przykładzie Luciano, a później Domenico, doskonale przedstawia swoistą matnię, w której znajdowali się bohaterowie, często wbrew własnej woli.

A jacy są bohaterowie "Złego?" Chyba nie zabrzmi to dostanie, jeśli powiem, że do bólu prawdziwi. Autorka nie bawi się subtelności czy podkoloryzowanie rzeczywistości na potrzeby romansu. Nie usprawiedliwia przemocy. Nazywa rzeczy po imieniu. Dostajemy tu dawkę emocji i rozterek bohaterów, które często skłaniają czytelnika do poważnych rozmyślań. Fabuła została dobrze przemyślana, oparta na solidnym reserchu, a akcja, która w końcowych rozdziałach mocno napiera tempa, trzyma w napięciu do końca. Dzięki przyjaznemu, lekkiemu stylowi autorki przez powieść się po prostu płynie, a obrazy przelatują między oczami niczym kadry z filmu akcji. Owszem, czasem bohaterowie może dochodzili do pewnych spraw zbyt łatwo, wątek kryminalny nie był aż tak mocno zaznaczony, ale dawał obraz sytuacji. Szczególnie Iga wydawała się miejscami zbyt naiwna, jak na policjantkę i nie zawsze ją rozumiałam, ale człowiek zaślepiony miłością z pewnością działa inaczej. Chce wierzyć do końca w niewinność ukochanej osoby. I tak po części było z Igą.

Kilka słów o samej Ndrànghetcie. Przyznaję, iż wcześniej nie słyszałyśmy o kalabryjskiej mafii, bo zawsze w naszej świadomości istniał bardziej wątek Włoch w kontekście Ala Capone. Autorka w bardzo oryginalny i racjonalny sposób osadziła trzon organizacji na farmie pomidorów, gdzie pod przykrywką sprowadzania pracowników najemnych, członkowie organizacji prowadzą brudne interesy, w które uwikłana jest cała rodzina Buscettów. Zabawne jest to, iż odkąd pomidory chyba już na zawsze będą się nam kojarzyć z przepiękną Kalabrią. W świetny sposób zostały przedstawione powiązania rodzinne między poszczególnymi członkami "Rodziny" co sprawia, że czytelnik szybko orientuje się na jak silnych więzach opiera się cała organizacja i rozumie tragizm wciągniętych w nią kolejnych "synów", od których oczekuje się, iż pójdą w ślady swoich ojców. Domenico czy Luciano, już od dziecka byli wychowywani do „pracy” w organizacji przestępczej i w zasadzie nie mieli możliwości odejścia. Odejść można tylko w jeden sposób. W trumnie.

To właśnie ciemne sprawki na farmie i mała samowolka jednego z komendantów Ndranghety sprawiają, iż na drodze Dominika ponownie staje piękna Iga, policjantka wydziału kryminalnego i jego młodzieńcza miłość. Co wyniknie z takiego niespodziewanego spotkania po latach? Czy dawne uczucie odżyje i czy pomimo sprzecznych interesów i stania tak naprawdę po przeciwnej stronie barykady uda im się pokonać przeciwności? Tego, stety bądź niestety, się ode mnie nie dowiecie, bo nie chcemy Wam psuć zabawy. Możemy Was jednak zapewnić, że emocji nie zabraknie.

Jeśli spodziewaliście się, że książka Heleny Leblanc "Zły" to kolejny łzawy romansik, gdzie wątek mafii jest ledwie tłem do głównej osi historii, jaką jest gorący romans między dwójką głównych bohaterów, to jesteście w błędzie. Dostajemy całkiem zgrabny, nieszablonową powieść obyczajową z wątkiem mafijnym i romantycznym, który łamie znane schematy. Nie mamy też przesytu gorących scen, które autorka z umiarem dawkuje i opisuje w bardzo dojrzały, subtelny sposób. Sama relacja między bohaterami też nie jest w żaden sposób toksyczna i chorobliwa, co często zniechęcało mnie do tego typu literatury. Owszem, czasem takie skomplikowane relacje są opisane w taki sposób, iż człowiek nabiera rumieńców z ekscytacji, przewracając kolejne kartki, ale po pewnym czasie stwierdza jak bardzo ta relacja nie miałaby prawa bytu w realnym życiu. Z Igą i Dominikiem nie mamy na szczęście takiego problemu. Ich uczucie jest oparte na solidnych podstawach, a autorka opisuje ją tak, iż łatwo uwierzyć w szczerość ich uczuć. Może niekiedy zabrakło głębszych rozmów, ale wynikało to jakby z objętości książki, która jest idealna na jeden wieczór.

Ale "Zły" to nie jest tylko i i wyłącznie historia miłosna. 

"Zły" od Heleny Leblanc to opowieść o poświęceniu w imię miłości, rodzinie, która jest silniejsza niż wszystko inne, choć nie zawsze łączą nas więzy krwi. To też historia o tym, jak niełatwo jest wyrwać się z toksycznego środowiska. Pokazuje, jak wiele siły i determinacji potrzeba by walczyć o samego siebie i, że w życiu nawet najgorszego człowieka na świecie może przyjść taki moment, że zacznie liczyć się coś więcej niż wpływy. Autorka uświadamia nam, iż nikt z nas tak naprawdę nie rodzi się "Zły", bo to, jacy jesteśmy i jacy chcemy być zależy tylko i wyłącznie od nas samych. Bowiem nigdy nie jest za późno, by być "Dobrym".

Za możliwość poznania historii Domenico i Igi dziękujemy serdecznie

Moja ocena: 🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥/10

Recenzowała: